نام کامل آن «لوله دیوار خنک شده با آب» است که قبلاً با نام «دیوار خنک شده با آب» شناخته می شد و با نام «لوله در حال افزایش» نیز شناخته می شد. معمولاً به صورت عمودی بر روی دیواره داخلی دیواره کوره گذاشته می شود، عمدتاً برای جذب گرمای تابشی آزاد شده توسط شعله و گاز فلوئ با دمای بالا در سطح گرمایش کوره دیگ استفاده می شود. این نوع اصلی از سطح گرمایش تبخیری از دیگ های مختلف مدرن است, و آن را نیز جزء اساسی در حلقه گردش آب دیگ بخار. به دلیل هر دو خنک کننده و حفاظت از دیوار کوره، از این رو نام. هنگامی که دیوار آب در ابتدا طراحی شده بود، هدف گرم کردن نیست، بلکه خنک کردن کوره از آسیب دمای بالا است. بعدها به دلیل عملکرد تبادل حرارت خوب، به تدریج جای طبل بخار را به عنوان بخش گرمایش اصلی دیگ بخار گرفت. سطح گرمایش تبخیری بر دیواره داخلی کوره دیگ بخار گذاشته شده و از لوله های موازی زیادی تشکیل شده است.
تابعاز دیوار آب استبرای جذب گرمای تابشی شعله دمای بالا یا گاز فلو در کوره، تولید بخار یا آب گرم در لوله، کاهش دمای دیواره کوره و دمای گاز فلوئز در نزدیکی دیواره کوره و در خروج کوره، و جلوگیری یا کاهش لغزیدن کوره و محافظت از دیواره های کوره. در دیگ های با ظرفیت بزرگ، دمای شعله در کوره بسیار زیاد است، و شدت تابش گرما بسیار بزرگ است. ۴۰ تا ۵۰ درصد یا بیشتر حرارت در دیگ بخار توسط دیواره آب جذب می شود. به جز چند دیگ بخار با ظرفیت کوچک، دیگ های مدرن لوله آب از دیوارهای خنک شده با آب به عنوان مهم ترین سطوح گرمایش تبخیری در دیگ بخار استفاده می کنند.
با توجه به نوع ساختار، عمدتاً سه نوع وجود دارد:نوع لوله نور، نوع غشا و نوع لوله خار.
